Ben Babamla BARIŞMAM

Yeter artık bir otur, bir sus, bir dinle

Herkesle savaştasın, hatta kendi kendinle.

Herşeyin bilme vasfı, Yaradan’ın değil mi?

Milleti ayrıştırdın, yılan gibi dilinle.

Senin olsa ne yazar, bütün dünyanın malı,

Perme perişan olmuş herkesler in ahvalı.

Herşeyini bırakıp gideceksin buradan,

Param parça etsin sen, tutunacak her dalı.

Yapılan bunca zulüm, zalimlere yakışır,

Sanmayın ki bu millet, koyun gibi bakışır.

Ülkemin geçmişini bir kez bile okuyan,

Bu Halk’ın yaptığına, inan olsun şaşırır.

Ey Halkım! Bir silkin, bir düşün, bir sorgula kendini,

Bir başlarsan aşarsın, korkuların bendini.

Yürek sensin, akıl sensin, çare sen,

Kim çözecek sanırsın bu milletin derdini.

Zaman bitti, sabır bitti, gün bitti,

Yapılan zulümler canlara yetti,

ATA’mın dediği doğru değil mi?

Yıkıma gelenler toz gibi gitti.

Her gecenin sabahı oluyor mu dünyada,

Ne işin var uykuda, hatta mal’ü hülya da,

Zincirleri kırarak özgürlüğe varalım,

Onlar dolarla meşgul gördükleri rüyada.

Yıkmışsa vatanımı, ben babamla barışmam,

Bu günlerde geçecek, ben buna alışamam.

Hele de yakmış ise, her ocakta bir gönlü,

Mümkünü yok be aga, zalimle anlaşamam.

Adım Ruhi, anlamınca deliyim,

Ne savaşı, ben barışın yeliyim,

Mevzu vatansa eğer!

Yürekteki sevdaların ehliyim.

Ruhi KILCI